Razendenthousiast maar tegelijk teleurgesteld dat ik nog geen vliegtuig had ging ik samen met mijn vrouw naar onze kennissen. Ik werd hartelijk verwelkomd door Mijnheer de Voorzitter maar zag toch in zijn blik dat hij het jammer vond dat ik nog niet in het bezit was van mijn eigen vliegende kist. Dit verstoorde echter de sfeer niet want we gingen direct van start.
Na een prachtige show van Mijnheer de Voorzitter mocht ik, Mijnheer de Secretaris, eens mijn kunsten botvieren met het vliegtuig van Mijnheer de Voorzitter. De omstandigheden waren niet echt ideaal, er stond een zeer strakke wind.
Alhoewel ik, Mijnheer de Secretaris, mijn uiterste best deed om een mooi parcours af te leggen moest ik mij ten volle concentreren op het terugvliegen naar onze thuisbasis. Hoe meer ik probeerde terug te keren, hoe hoger het vliegtuig ging. Eenmaal te hoog verloor het vliegtuig contact met de zender en stopten de motortjes met draaien. Vanwege de strakke wind werd het vliegtuig een ferme eind weggewaaid. Paniek alom.
In het veld naast het huis van Mijnheer de Voorzitter was het vliegtuig niet te bespeuren. We belden aan bij de buurman. De buurman was merkwaardig genoeg op de hoogte van het vliegtuig van Mijnheer de Voorzitter. Toen we vertelden dat we het kwijt waren ging die brave man direct mee op zoek. Jammer genoeg vonden we het niet in zijn tuin maar hoorden we het bij zijn buurman als we de motortjes kort deden draaien.
Jammergenoeg had Mijnheer de Voorzitter nog geen kennis gemaakt met de geburen van zijn gebuur. Het was 21 uur ‘s avond. We belden aan en een vrouw deed aarzelend de deur open. Het was waarschijnlijk lachen voor de buurvrouw, zo ‘s avonds laat twee volwassen mannen aan de deur krijgen die hun vliegtuig kwijt waren. Gelukkig mochten we in de tuin gaan zoeken. Tot onze grote opluchting hing het vliegtuig in het riet vast, het was nét niet in de vijver beland.
We waren enorm blij dat we het vliegtuig terug hadden. Het was een bewogen dag…